Tο πρώτο μου ταξίδι.

Μετά από μερικά χρόνια... οι πελαργοί ήρθαν και πάλι στο χωριό της Γελάνθης!



Ναι, οι πελαργοί επέστρεψαν (καλός οιωνός) για μία ακόμα φορά στο χωριό της γιαγιάς Αγορίτσας, στην Γελάνθη! Mάλλον, αυτή τη φορά έφεραν εμένα! Βλέπετε, έκανα και το πρώτο μου ταξίδι (Αθήνα - Καρδίτσα)



Eπισκεφτήκαμε, με τους γονείς μου, την προ γιαγιά Γλυκερία και τον προ παππού Κώστα (γονείς της γιαγιάς Αγορίτσας). Οι προπάτορες μου συγκινήθηκαν πολύ... γιατί είμαι το πρώτο τους δισέγγονο! Εκεί ήταν και ο θείος Χρήστος και η θεία Kωνστάντια με τα παιδιά τους (αυτούς τους έβλεπα για δεύτερη φορά)!







Έβγαλα και μία, ακόμα, καλή φωτογραφία! Εγώ με σκουφάκι,...με φόντο «ταπετσαρία» φράουλες! Κάτι από τη μαμά... Λατρεύει τις φράουλες και αντιπαθεί τις μπανάνες (?) ...λέτε να προσπαθεί να μου το «περάσει» και εμένα?

Αλήθεια, πως σας φαίνονται τα πρώτα μου γυαλιά ηλίου? Μου πηγαίνουν?

Η πρώτη μου έξοδος, από το σπίτι.

Στις σαράντα ημέρες, σύμφωνα με το έθιμο, η μητέρα μου και ο πατέρας μου, με οδήγησαν (οικιοθελώς) στο Ι.Ν. της Mεταμόρφωσης, στο Βύρωνα για... «να πάρω την Ευχή»!
Φυσικά την «Ευχή» μου την έδωσε ο προ πάππους μου, ο Παπά Σπύρος.
Εκεί είχα και την πρώτη μου γνωριμία με το «αντίθετο φύλο». Ένα αγοράκι (είχε προσέλθει και αυτό «οικιοθελώς» για τον ίδιο λόγο) μου έκανε τα γλυκά μάτια... αλλά εγώ έκανα πως δεν του έδινα σημασία (ίδωμεν στο μέλλον τι θα προκύψει, μάλλον τίποτα!).
Πάντως, είχα και την πρώτη «φυλετική διάκριση» σε βάρος μου. Το αγοράκι το «εισήγαγαν» στο Ιερό του Ναού... εμένα ΟΧΙ! Σκέφτηκα να προσφύγω στα Eυρωπαϊκά Δικαστήρια, όμως, οι γονείς μου είχαν την άποψη ότ,ι «θα μας κοστίσει πολύ ακριβά» αυτή η κίνηση...(αλήθεια, τί εννοούν?). Δεν έχω λοιπόν παρά να προσφύγω σε Εσένα και να διαμαρτυρηθώ γι’ αυτή τη ΔΙΑΚΡΙΣΗ που συνέβη εις βάρος μου.
Γιατί καλέ Κύριε Θεούλη, εγώ τί έχω?
Mήπως Eσύ δεν αποφάσισες να γεννηθώ κορίτσι?
Τί...? Δεν ήταν Δική σου ιδέα, αυτή η απαγόρευση?
Τότε, ποιός την αποφάσισε, χρησιμοποιώντας το Όνομά σου?

Τέλος πάντων, ας το αφήσουμε αυτό.
Με την «Ευχή» δεδομένη, μετά το Ναό, πείγαμε στη γιαγιά Μαίρη «για παιδάκια»! Εγώ φυσικά την έβγαλα με γάλα... (και άλλη διάκριση σε βάρος μου) Πίκρα και αυτή, όμως δε θα μεγαλώσω... θα τους δώσω να καταλάβουν! ...στα «παιδάκια» εννοώ!