Τετάρτη 12 Νοεμβρίου 2008
Κυριακή 10 Αυγούστου 2008
Η Λυδία στο χωριό «Σταυρός», σε εκδήλωση για τις «Παλαιές Γυναίκες», της υπέθρου!
Για πρώτη φορά, στη Κέρκυρα.
Για πρώτη φορά, έξω από την παλιά κεντρική εκκλησία της Παναγιάς, στην καρδιά του χωριού «Σταυρός», ο πολιτιστικός σύλλογος «AΡΙΩΝ» τίμησε τις «Παλαιές Γυναίκες» του χωριού... (τις προ-γιαγιάδες μου !!!)
Στο τόπο, που γεννήθηκαν, έπαιξαν, μεγάλωσαν, παντρευτήκαν, έκαναν παιδιά, έζησαν και τελείωσαν την ζωή τους, τόσες και τόσες «Παλαιές Γυναίκες»... οργανώθηκε πολιτιστική εκδήλωση προς τιμή τους. (...δεν μπωρούσα να μήν συμετέχω και εγώ!)
Φυσικά δεν έλειψαν η συγκινητικές στιγμές όταν, σε ιδική οθόνη από το φωτογραφικό αρχείο του Συλλόγου, προβλήθηκαν ενδεικτικές φωτογραφίες από τις «Παλαιές Γυναίκες», του χωριού! Πολλοί παρευρισκόμενοι είδαν και αναγνώρισαν οικία αγαπημένα τους πρόσωπα. Αρκετοί μάλιστα, που λείπουν χρόνια από το χωριό, δακρυσμένοι έδειχναν στα παιδιά τους... αυτά τα αγαπημένα πρόσωπα!
Ο θείος Ανδρόνικος και ο θείος Δημήτρης (πρώτα ξαδέρφια του παπου Παναγιώτη) μπρωστά απο τη foto της προ-προ γιαγιάς μου... Αγγέλο Μαυροπούλου (...Βαρθολομέου του Καναβού απο τη Στρογγυλή)
Στην εκδήλωση διαβάστηκαν και τα κατάλληλα κείμενα... που έγραψε φυσικά ο παπούς Παναγιώτης (...τί άνθρωπος και αυτός!!!) ...και διάβασε η θεία η Ελένη (...του Δημήτρη ...του Κυριάκου)...
Πάντος, ενώ η γιαγιά Αγορίτσα χόρευε με την θεία Ελένη...
...εγώ, βρείκα την ευκερία να κάνω και «γνωριμία» με έναν κύριο που είχε... ίδιο κούρεμα με εμένα!
...με τη θεία Ελένη (όχι καλέ δεν είναι Κερκυρέα...) σύζηγος του θείου Δημήτρη (εξάδελφος του παππού Παναγιώτη)..., γιού του θείου Κυριάκου... (αδελφού του προ/πάππου παπα/Σπύρου... Ουφ με αυτό το Σόη, δεν θα το μάθω ποτέ!
Για πρώτη φορά, έξω από την παλιά κεντρική εκκλησία της Παναγιάς, στην καρδιά του χωριού «Σταυρός», ο πολιτιστικός σύλλογος «AΡΙΩΝ» τίμησε τις «Παλαιές Γυναίκες» του χωριού... (τις προ-γιαγιάδες μου !!!)
Στο τόπο, που γεννήθηκαν, έπαιξαν, μεγάλωσαν, παντρευτήκαν, έκαναν παιδιά, έζησαν και τελείωσαν την ζωή τους, τόσες και τόσες «Παλαιές Γυναίκες»... οργανώθηκε πολιτιστική εκδήλωση προς τιμή τους. (...δεν μπωρούσα να μήν συμετέχω και εγώ!)
Φυσικά δεν έλειψαν η συγκινητικές στιγμές όταν, σε ιδική οθόνη από το φωτογραφικό αρχείο του Συλλόγου, προβλήθηκαν ενδεικτικές φωτογραφίες από τις «Παλαιές Γυναίκες», του χωριού! Πολλοί παρευρισκόμενοι είδαν και αναγνώρισαν οικία αγαπημένα τους πρόσωπα. Αρκετοί μάλιστα, που λείπουν χρόνια από το χωριό, δακρυσμένοι έδειχναν στα παιδιά τους... αυτά τα αγαπημένα πρόσωπα!
Ο θείος Ανδρόνικος και ο θείος Δημήτρης (πρώτα ξαδέρφια του παπου Παναγιώτη) μπρωστά απο τη foto της προ-προ γιαγιάς μου... Αγγέλο Μαυροπούλου (...Βαρθολομέου του Καναβού απο τη Στρογγυλή)
Στην εκδήλωση διαβάστηκαν και τα κατάλληλα κείμενα... που έγραψε φυσικά ο παπούς Παναγιώτης (...τί άνθρωπος και αυτός!!!) ...και διάβασε η θεία η Ελένη (...του Δημήτρη ...του Κυριάκου)...
Πάντος, ενώ η γιαγιά Αγορίτσα χόρευε με την θεία Ελένη...
...εγώ, βρείκα την ευκερία να κάνω και «γνωριμία» με έναν κύριο που είχε... ίδιο κούρεμα με εμένα!
...με τη θεία Ελένη (όχι καλέ δεν είναι Κερκυρέα...) σύζηγος του θείου Δημήτρη (εξάδελφος του παππού Παναγιώτη)..., γιού του θείου Κυριάκου... (αδελφού του προ/πάππου παπα/Σπύρου... Ουφ με αυτό το Σόη, δεν θα το μάθω ποτέ!
Πέμπτη 12 Ιουνίου 2008
Tο πρώτο μου ταξίδι.
Μετά από μερικά χρόνια... οι πελαργοί ήρθαν και πάλι στο χωριό της Γελάνθης!
Ναι, οι πελαργοί επέστρεψαν (καλός οιωνός) για μία ακόμα φορά στο χωριό της γιαγιάς Αγορίτσας, στην Γελάνθη! Mάλλον, αυτή τη φορά έφεραν εμένα! Βλέπετε, έκανα και το πρώτο μου ταξίδι (Αθήνα - Καρδίτσα)
Eπισκεφτήκαμε, με τους γονείς μου, την προ γιαγιά Γλυκερία και τον προ παππού Κώστα (γονείς της γιαγιάς Αγορίτσας). Οι προπάτορες μου συγκινήθηκαν πολύ... γιατί είμαι το πρώτο τους δισέγγονο! Εκεί ήταν και ο θείος Χρήστος και η θεία Kωνστάντια με τα παιδιά τους (αυτούς τους έβλεπα για δεύτερη φορά)!
Έβγαλα και μία, ακόμα, καλή φωτογραφία! Εγώ με σκουφάκι,...με φόντο «ταπετσαρία» φράουλες! Κάτι από τη μαμά... Λατρεύει τις φράουλες και αντιπαθεί τις μπανάνες (?) ...λέτε να προσπαθεί να μου το «περάσει» και εμένα?
Ναι, οι πελαργοί επέστρεψαν (καλός οιωνός) για μία ακόμα φορά στο χωριό της γιαγιάς Αγορίτσας, στην Γελάνθη! Mάλλον, αυτή τη φορά έφεραν εμένα! Βλέπετε, έκανα και το πρώτο μου ταξίδι (Αθήνα - Καρδίτσα)
Eπισκεφτήκαμε, με τους γονείς μου, την προ γιαγιά Γλυκερία και τον προ παππού Κώστα (γονείς της γιαγιάς Αγορίτσας). Οι προπάτορες μου συγκινήθηκαν πολύ... γιατί είμαι το πρώτο τους δισέγγονο! Εκεί ήταν και ο θείος Χρήστος και η θεία Kωνστάντια με τα παιδιά τους (αυτούς τους έβλεπα για δεύτερη φορά)!
Έβγαλα και μία, ακόμα, καλή φωτογραφία! Εγώ με σκουφάκι,...με φόντο «ταπετσαρία» φράουλες! Κάτι από τη μαμά... Λατρεύει τις φράουλες και αντιπαθεί τις μπανάνες (?) ...λέτε να προσπαθεί να μου το «περάσει» και εμένα?
Πέμπτη 5 Ιουνίου 2008
Η πρώτη μου έξοδος, από το σπίτι.
Στις σαράντα ημέρες, σύμφωνα με το έθιμο, η μητέρα μου και ο πατέρας μου, με οδήγησαν (οικιοθελώς) στο Ι.Ν. της Mεταμόρφωσης, στο Βύρωνα για... «να πάρω την Ευχή»!
Φυσικά την «Ευχή» μου την έδωσε ο προ πάππους μου, ο Παπά Σπύρος.
Εκεί είχα και την πρώτη μου γνωριμία με το «αντίθετο φύλο». Ένα αγοράκι (είχε προσέλθει και αυτό «οικιοθελώς» για τον ίδιο λόγο) μου έκανε τα γλυκά μάτια... αλλά εγώ έκανα πως δεν του έδινα σημασία (ίδωμεν στο μέλλον τι θα προκύψει, μάλλον τίποτα!).
Πάντως, είχα και την πρώτη «φυλετική διάκριση» σε βάρος μου. Το αγοράκι το «εισήγαγαν» στο Ιερό του Ναού... εμένα ΟΧΙ! Σκέφτηκα να προσφύγω στα Eυρωπαϊκά Δικαστήρια, όμως, οι γονείς μου είχαν την άποψη ότ,ι «θα μας κοστίσει πολύ ακριβά» αυτή η κίνηση...(αλήθεια, τί εννοούν?). Δεν έχω λοιπόν παρά να προσφύγω σε Εσένα και να διαμαρτυρηθώ γι’ αυτή τη ΔΙΑΚΡΙΣΗ που συνέβη εις βάρος μου.
Γιατί καλέ Κύριε Θεούλη, εγώ τί έχω?
Mήπως Eσύ δεν αποφάσισες να γεννηθώ κορίτσι?
Τί...? Δεν ήταν Δική σου ιδέα, αυτή η απαγόρευση?
Τότε, ποιός την αποφάσισε, χρησιμοποιώντας το Όνομά σου?
Τέλος πάντων, ας το αφήσουμε αυτό.
Με την «Ευχή» δεδομένη, μετά το Ναό, πείγαμε στη γιαγιά Μαίρη «για παιδάκια»! Εγώ φυσικά την έβγαλα με γάλα... (και άλλη διάκριση σε βάρος μου) Πίκρα και αυτή, όμως δε θα μεγαλώσω... θα τους δώσω να καταλάβουν! ...στα «παιδάκια» εννοώ!
Φυσικά την «Ευχή» μου την έδωσε ο προ πάππους μου, ο Παπά Σπύρος.
Εκεί είχα και την πρώτη μου γνωριμία με το «αντίθετο φύλο». Ένα αγοράκι (είχε προσέλθει και αυτό «οικιοθελώς» για τον ίδιο λόγο) μου έκανε τα γλυκά μάτια... αλλά εγώ έκανα πως δεν του έδινα σημασία (ίδωμεν στο μέλλον τι θα προκύψει, μάλλον τίποτα!).
Πάντως, είχα και την πρώτη «φυλετική διάκριση» σε βάρος μου. Το αγοράκι το «εισήγαγαν» στο Ιερό του Ναού... εμένα ΟΧΙ! Σκέφτηκα να προσφύγω στα Eυρωπαϊκά Δικαστήρια, όμως, οι γονείς μου είχαν την άποψη ότ,ι «θα μας κοστίσει πολύ ακριβά» αυτή η κίνηση...(αλήθεια, τί εννοούν?). Δεν έχω λοιπόν παρά να προσφύγω σε Εσένα και να διαμαρτυρηθώ γι’ αυτή τη ΔΙΑΚΡΙΣΗ που συνέβη εις βάρος μου.
Γιατί καλέ Κύριε Θεούλη, εγώ τί έχω?
Mήπως Eσύ δεν αποφάσισες να γεννηθώ κορίτσι?
Τί...? Δεν ήταν Δική σου ιδέα, αυτή η απαγόρευση?
Τότε, ποιός την αποφάσισε, χρησιμοποιώντας το Όνομά σου?
Τέλος πάντων, ας το αφήσουμε αυτό.
Με την «Ευχή» δεδομένη, μετά το Ναό, πείγαμε στη γιαγιά Μαίρη «για παιδάκια»! Εγώ φυσικά την έβγαλα με γάλα... (και άλλη διάκριση σε βάρος μου) Πίκρα και αυτή, όμως δε θα μεγαλώσω... θα τους δώσω να καταλάβουν! ...στα «παιδάκια» εννοώ!
Σάββατο 3 Μαΐου 2008
Δευτέρα 28 Απριλίου 2008
Σάββατο 26 Απριλίου 2008
Τετάρτη 23 Απριλίου 2008
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)
