Tα Xριστούγεννα του 2008 και η Πρωτοχρονιά του 2009 ήταν τα πρώτα της ζωής μου και φυσικά τα πέρασα με τους γονείς της μητέρας μου. Ο καιρός ήταν βροχερός, το κρύο τσουχτερό και ο άνεμος... μου έδειξε όλο το μεγαλείο του! Eπιτέλους γνωρίστηκα με τα στοιχεία της φύσης! Αφού ένοιωσα και εγώ λίγο σαν ...«στοιχειό». Με το σκουφάκι αυτό έμοιαζα με «ξωτικό»... Σας αρέσει?
Το σπίτι των παππούδων... έμοιαζε μαγικό! Παντού στους τοίχους είχε ζωγραφιές που ο παππούς Παναγιώτης ζωγράφισε (λέει) για εμένα!
Ένα χριστουγεννιάτικο δέντρο... ένα παλιό ελαιοτριβείο... ένα μπαούλο γεμάτο θησαυρούς... μία νεράιδα, ποντίκια που κρατούσαν στο στόμα τους χρυσά φλουριά... και μία γριά που... τραβούσε τα μαλιά τής!
Aκόμα... καντήλια, γάτοι, λουλούδια και ένα σορό άλλες εικόνες... βρίσκονταν ζωγραφισμένες στους τοίχους της κουζίνας! Bάλε και την ξύλο σόμπα που έκαιγε ακατάπαυστα, ξύλα και μας ζέσταινε... και τον καπνοδόχο που έβγαζε καπνό... βάλε και τους γάτους... (τί ζώα και αυτά!) που στριφογύριζαν στην αυλή...
Τί μαγικός κόσμος... θεέ μου!!!
Στο χωριό, πήγα στα γραφεία του ΑΡΙΩΝΑ, όπου έγινε γιορταστική εκδήλωση για τα παιδιά. Μάλιστα ήρθε και ο άγιος Βασίλης που μας μοίρασε δώρα! ...για να πω την αλήθεια ...κάπου τον είχα ξανά δει αυτό τον τύπο!
Για αυτή τη γιορτή, ο παππούς Παναγιώτης, είχε γράψει ένα παραμύθι (που φαίνεται να είχε σχέση με τις ζωγραφιές της κουζίνας) ...και το είχε αφιερώσει... πρώτα σε εμένα... αλλά και όλα τα άλλα παιδιά του χωριού. Όταν μία κυρία άρχισε να το διαβάζει όλα τα παιδιά του χωριού μαζεύτηκαν γύρο της... για να το ακούσουν. Δε θυμάμαι και πολλά πράγματα... αλλά μάλλον θα πρέπει να τους άρεσε!
Το πιο εκπληκτικό ήταν τις επόμενες ημέρες που άρχισαν να έρχονται στο σπίτι μας διάφορα παιδιά, με περίεργα κόκκινα μικρά σκουφάκια ... που κρατούσαν μικρά μεταλλικά τρίγωνα και ‘άλλα μουσικά όργανα... και τραγουδούσαν τα «κάλαντα»! Τί φασαρία θεέ μου! ήταν όμως όμορφα!
Σε επίσκεψη σε φιλικό σπίτι γνώρισα και ένα «μπέμπη» με το μελλοντικό όνομα... Σπύρος». Δε λέω... νοστιμούλης ήταν!... Tελικά μας χρυσόσανε... Τους πείραμε και το φλουρί!
Mε όλα αυτά, η μέρες πέρασαν γρήγορα και ήρθε η ώρα της επιστροφής στην Αθήνα... (..το σόι μου)!
Επέστρεψα λοιπόν στην βάση μου, στο Bύρωνα, με μερικά παιχνίδια παραπάνω... με τρις ζωγραφικούς πίνακες και μία ζωγραφισμένη πέτρα που μου χάρισε ο παππούς Παναγιώτης... (κάτι είναι και αυτό... που ξέρεις!) ... Δώσαμε ραντεβού για τα «βαφτίσια» μου... (τί είναι και αυτό πάλι!)... Όσο για το καλοκαίρι... βλέπουμε. Καλό θα ήταν να έρθουμε στη Κέρκυρα... να κάνουμε και τα μπάνια μας..!
